Qaranlıqdan işığa

Sükut. Gözləyirəm. Gözlərim yumulu, uzanmış vəziyyətdə gözləyirəm. Sanki dərin, sonsuzluq yuxusundan oyanmışam. Gözlərimi açıb, ətrafa göz gəzdirmək üçün cəsarət tələb edirəm. Ətrafımda məni nə gözlədiyindən heç bir xəbərim belə yox idi.Maraq və qorxu. Görəsən, hardayam marağı, gözümü ilk açanda rastlaşacağımın qorxusu yan- yana idi.
Qaranlıq məkandayammış. Zülmət qaranlıqdır. Toxuna – toxuna bir otaqda olduğumu anladım. Amma bir işıq zərrəsi belə yox idi. Nitqim quruduğundan kimlərisə çağırmaq cəhdim də boşa çıxdı.
Nə edəcəyimi bilmirəm. Kim olduğumu da. Otağın küncünə çəkilib, başım əllərim arasında oturub, xatırlamağa çalışırdım. Mən kiməm?..Ani bir işıq közərməsi diqqətimi cəlb etdi və ayağa qalxdım. Danışmaq üçün çətinlik çəksəm də, “Hey, kimsə var?” deyə səslənə bildim.Açar səsi eşidildi, ardinca da qapının açılması ilə içəri qarapaltarlı daxil oldu. Otaqda közərən şam yandırıldı. Qarapaltarlı stulu çəkib, oturdu. Məni də “əyləşin, Azər bəy!” deyə dəvət elədi. Təəccüblü ifadəylə əyləşdim. Deməli Azər. Dahası maraqlıydı. Mən axı kiməm? Necə Azərəm?

Küləklə bizim gecəmiz

Nazlı gecəmdən. Sirli gecəmdən.

Göy üzü sakitliyə çağırır.
Səpələnmiş incilər qaranlıqda başqa aləm yaradır.

Başını qaldırıb, bu saf ulduzları seyr edəndə, hardasa qurtuluş yolunun olduğuna, ulduzlar qədər saf aləmin olduğuna inanırsan.
Baxdıqca ovsunlanırsan. Bu yalan dünyadan sirli aləmə keçid körpüsü axtarırsan.

Təki hər addımı səni üzən dünyadan çıxasan. Salamatlıq aləminə qədəmini basacağın anda hər şeyin dəyişəcəyinə inandırırsan özünü.

Bu gecə ayı axtarmıram.

Mənim baxdığım səma çərçivəsinda da heç rast gəlmədim.
Bu gecə ulduzların gecəsindən yazacam.

Bir de küləyin.

Dənizlə rəqsim

Bir – birinin ardınca sahilə uzanan ləpələr.Köpüklü ləpələr.Üzərində qağayılar uçuşan açıq mavi dəniz. Günəşin parlaq narıncı şüalarından inci tək parlayan dəniz.Çoxdandır görüntüsünü yadırğadığım günəşim alovlanmışdı sanki. Amma yenə də gözəl idi alovlu Günəşim.Sahildə dənizi seyr etdikcə dalğaların həzin ritmi arasında fikirlərim qərq olurdu.

Hiddətlənən dərya dupdurudur. Necə təmiz və şəffafdır.
Günahını danaraq dalğalanır.


Coşqun dəniz udduğu günahsızların günahını qəbul etmədən vecsiz davam edir əsrlərinin trackinə. Dəli dalğalar ayaqlarıma söykənir, nəyisə çatdırmaq istəyir, öz dilində. Onu cani edən insanlardan gileylənir. Bəzən sakit, bəzənsə qəzəbli səslə anladırdı.